West-Vleteren…
In de naweeën van de rit naar West-Vleteren deed Walter Van Haver een wel héél spectaculaire quote. Het is hier wel de satirische bijdrage, maar neerschrijven wat hij zondag beweerde gaat mij toch wel iets te ver hoor, beste lezer. Het ging over iets wat 30 jaar geleden gebeurd zou zijn en waarbij Walter en de zus van een paar clubleden betrokken waren. Gezien de reputatie van beide protagonisten ben ik eerder geneigd de versie van Walter te betwijfelen. Ik heb één en ander nagepluisd in de archieven van het dekenaat van Hamme. Oordeel zelf.
Hamme, 16 mei 1978
Beste Chiroleiding,
Naar aanleiding van het incident dat zich vorige zaterdag voorgedaan heeft op de terugweg van onze uitstap naar de watervallen Van Coo, wil ik hier kort en anoniem mijn versie van de feiten even vertellen.Omdat een gedeelte van de jongens niet op het afgesproken tijdstip van 18u aan de bus terugwaren, ben ik nog even een luchtje gaan scheppen op de parking. Een uur later kwamen de overgebleven bende jongens er eindelijk door. We konden allemaal zien waar ze uitgehangen hadden. De één was al meer beschonken dan de ander, en Walter Van Haver was het zatst van allemaal. Door een stom toeval betrad ik als laatste de bus en kwam tot de constatatie dat alle plaatsen bezet waren buiten de plaats naast Walter Van Haver. Ik heb me dan maar opgeofferd om de terugreis naast hem te aan te vatten. Maar daar had ik al snel spijt van. Vanaf de eerste seconde is hij een onverstaanbare uitleg tegen mij beginnen doen. Tot overmaat van ramp ben ik na een tijdje danig bedwelmd geraakt door de alcoholdampen die uit hem opstegen dat ik het bewustzijn verloren moet hebben. Van hetgeen daarna gebeurd is weet ik niet veel meer. Alleen weet ik dat de bus vrij snel aan de kant moeten gaan staan is om te ontluchten. Toen ik na een paar minuten frisse lucht terug hersteld was, wou ik uiteraard niet meer naast die zatten zitten. Er is toen een discussie van een half uur uitgebroken over wie in het vervolg van de reis naast de Walter zou zitten. Uiteindelijk heeft zich iemand anders opgeofferd. Maar enkele kilometers nadien is de bus opnieuw een parking moeten gaan opzoeken. Dit heeft zich meerdere malen herhaald met als resultaat dat we uiteindelijk slechts iets na 1 u ‘s morgens na een terugrit van meer dan 6 uur aan de familiakerk toegekomen zijn. Ons moeders waren heel ongerust.
Hierbij wil ik dus duidelijk stellen dat mij geen enkele schuld treft en dat ik in het vervolg goed de deelnemerslijst van de chiro-uitstap zal bestuderen.
Ondertussen verblijf ik met de meeste hoogachting en met vriendelijke groeten,
L.D.C.
amme 17 mij 1798
Hey giroleiders,
Tis om te zeggen dat ik vanaf nu niet meer naar de giro kom. Ik ga namelijk binnenkort trouwen met Leen De Cock. Toffe reis vorige zaterdag. Vooral in het vrije stuk ebbekik mij ferm gamuseerd. Alleen spijtig dat dien buschauffeur de weg naar huis niet wist en 7 keer aan de kant is moeten gaan staan. Nogal sjans want hij heeft toen ook een paar keer zijn wc kunnen uitkuisen want er had enen in overgegeven. Misschien wazekik dat wel.
Jow!
wAtler van Aaver
Hamme 19 mei 1978
Geachte Chiro,
Hierbij wil ik mijn beklag doen over het gedrag van sommige leden van de chiro die vorige zaterdag met één van onze luxe autocars meegereisd zijn naar de watervallen van Coo. Naar ik mij geinformeerd heb zou het gaan over de jongeheer Walter Van Haver. Dankzij deze snotneus heb ik 3 keer moeten stoppen om mijn chemisch toilet te reinigen en 7 keer om de tapis-plein van mijn bus op te kuisen omdat hogergenoemde evenveel keer de alcoholische inhoud van zijn maag niet onder controle had. Bovendien heb ik iedere keer veel tijd verloren omdat er telkens een enorme discussie ontstond over wie naast hem moest gaan zitten.
Bijgevoegd zit dan ook de factuur voor de gemaakte onkosten en voor de onvoorziene werkuren die dit geval met zich meegebracht heeft.
Met de Meeste Hoogachting,
Reizen Saeys
Amme donderdag 19978
Mijn trouwfeest met Leen De Kok gaat nie door. Tis gedaan. Kweet nie waarom Ik kom terug bij de giro. Waneer is die volgende rijs naar tatomium? Ik ga mee. Kemdust.
Watler van Aver
Hamme, 21 mei 1978
Aan alle leden van de Chiro van Hamme,
Na rijp beraad hebben we als leiding besloten dat er vanaf nu bij elke uitstap tijdens en na de reis psychologische begeleiding zal aanwezig zijn.
We zullen eveneens het lidgeld voor volgend jaar met 20 frank moeten opslaan omwille van een onvoorziene onkostennota van reisbureau Saeys.
Groetjes
de chiroleiding
Met 53×11 naar zee
Op 12 augustus werd door onze fietsvrienden de tocht aangevat richting zee-ken. Het Hollandse Cadzand met de Zeemeeuw als ultiem rustpunt was de bestemming. Een 20-tal enthousiaste zeekloppers (van zon is er deze zomer toch geen sprake) strekten hun benen. Leo stond niet aan de start, hij stond nog bij de bakker. De nieuwe chauffeuse werd ingeleid in de wondere wereld van het betere achtervolgingswerk. En het moet gezegd, ze deed dat goed! Haar vriendje bezorgde zichzelf een verfrissende intervaltraining. Liefde kan toch schoon zijn hé.
Onderweg werd er er rustig door-gereden. Met een gezwinde draf werden de Hollandse polders bereikt. Drie musketiers verlieten voortijdig het schip. Toch kwamen we hen wat later terug tegen en de wegenkaart werd als een verhelderende leidraad bovengehaald. De zoute zeebries dreef de overblijvers voort.
Na een 90-tal kilometer wuifde het helmgras ons tegemoed. Bestemming bereikt. Het busje van Smet Rakket werd volgepropt met de stalen rossen. Er volgde nog een fikse duinenwandeling vooraleer we onze licht vermoeide beentjes onder de tafel konden schuiven. Na een kattenwasje (voor sommige onder ons eerder een katertje van de Lokerse feesten) zagen we er alwéér onweerstaanbaar uit, uitgezonderd het hopeloze geval Walter VH. De vrouwtjes kwamen zo in onze armen gevlogen…en de kinderen ook. De supersportieven hadden onmiddellijk hun spaghetti achter de kiezen, zodat de terugtocht zonder veel tijdverlies aangevat kon worden.
Na een lekkere maaltijd, geserveerd door een nog lekkere serveuse kon de strandpret beginnen. Het was tijd voor ‘jeu de boules’. De felgekleurde petanque-ballen vlogen de lucht in dat het een lieve lust was. De capriolen van het kleine balletje mochten er wezen. Geen put was te diep, geen afstand te ver, zelfs een tent of het terras werden bijna het doelwit van onze sportieve vrienden. Terwijl de kinderen een zandkasteel bouwden, onder het goedkeurend oog van de lieve mama’s, werd een voetbalveldje klaar gelegd. Tijdens dit attractief gebeuren werd er ook nog een walrus met een speklaag en krulhaar opgemerkt in de zee.
Vervolgens werden er bereidwilligen gevonden om de show te stelen bij het volleybalnet. Daar werd stevig gekibbeld om elk veroverd punt. Met de gekke bokkensprongen werd menig lachbui ingezet. Zelfs enkele wulpse zeemeerminnen konden dit spo(r)toptreden appreciëren. Maar zoals steeds moest na al dit sporten de de kele gesmeerd worden…Het speelse gehuppel van oranje broekje hebben we spijtig genoeg moeten missen, tenminste sommigen toch.
Het vertrektijdstip brak aan en eindelijk keerde de rust terug. Onze vrienden hadden alweer en fantastisch sportdag kunnen beleven.
Op de volgende,
Jacques Trappist.
Week 23
Vandaag was het de jaarlijkse wielerwedstrijd op rollen in de Bierhoeve. Een discipline voor explosieve renners. Dus vroeg iedereen zich af waarom Andre Boel niet meedeed. Nog een paar andere leden hadden een briefje van hun doktoor mee. De kandidatuur van Walter Van Haver werd geweigerd uit vrees voor valpartijen.
Dirk De Cock probeerde er een tactische wedstrijd van te maken door een surplace uit te lokken. Wat helaas mislukte. Tjaan had zich gans de dag proberen soigneren, waardoor zijn lichaam in de knoop geslagen was. Zelfs 2 Kidibuls konden hem niet lanceren. Misel kwam telkens vol in de wind uit de laatste bocht waardoor iedereen in extremis over hem kon jumpen. Mathieu heeft dit seizoen al veel gegeven maar komt in deze discipline nog wat ervaring te kort.
Al onze hoop was gericht op Jacques Trappist die de laatste weken goed op dreef is. Daarenboven wou hij zich in deze thuismatch van zijn beste zijde laten zien aan Kelly. Maar blijkbaar hadden de festiviteiten na zijn overwinning in St Anna nog enige sporen nagelaten. Bovendien begon hij tijdens de laatste sprint voor dubbele punten onnozelheid te verkopen waardoor een zekere finaleplaats alsnog verloren ging.
Toch nog twee 53×11-ers in de finale: Wouter en Kris. Hoofdprijs was een week verblijf met alles er op en er aan in de Alpen. Wouter kwam net iets tekort. Vermoedelijk zit zijn fan daar voor iets tussen. De overwinning ging uiteindelijk naar 33’er Eddy Van Bogaert die het nipt haalde voor Kris Meys. Een drama voor onze specialist in goedkoop reizen. Het zal volgend jaar twee weken camperen in den Bunt worden.
Week 21
‘JIJ’
Hier zit ik dan,
De eenzame, stoere man.
Moe, voldaan maar trots,
Met een hoog libido(s).
Ik had je al snel gezien,
’t was tegen ‘n uur of tien.
Je keek me plagend aan,
Zo’n buitenkans liet ik niet staan!
’t Was liefde op ‘t eerste gezicht,
Sensueel, in het dansend kaarslicht.
Een aarzeling, een tinteling,
Verleiding, is wat ik wil.
Stiekem lonkte ik naar je vorm,
Donkerbruin, dat was de norm.
Je lachte naar mij,
En kwam langzaam dichterbij.
Je parfum was zo zwoel en vol,
‘t bracht m’n hoofd op hol.
De eerste aanraking,
een koele rilling…
Dag bruine soldaat, jij koene krijger,
die ik nimmer weiger,
Je liet je gewillig binnenglijden,
’t was niet te vermijden.
Ah, wat heb ik dit gemist,
Een engeltje dat op mijn tong pist.
M’n vriend de Trappist,
Je bent een straffe tiest!
JT.
Jacques Trappist is via deze website te boeken voor al uw poëzie-activiteiten. Gastoptredens of avondvullend (2 x 15 minuten) programma. Prijs o.t.k.
Week 19
Vandaag naast veel stront ook de koninklijke familie op stap in een paardenkoets gezien. Gert Van Geyte toonde dat hij zijn wereld kende en groette hare majesteit Paola. Albert kon er niet mee lachen maar moest zich met zijn gebroken heup kalm houden.
In het Ekskuus werden we bediend door de sinds kort terug op vrije voeten verkerende Paris Hilton. Van Walter zijn we volgende weken vanaf want hij gaat als compagnon van Gert mee naar Frankrijk op afzondering. In tegenstelling tot de reisgezel van vorig jaar weet Walter wel perfect zijn weg in de streken van Frankrijk. Zo heeft hij een uitstekende terreinkennis van de Champagnestreek. Van daaruit neemt hij een binnenweg naar de Elzas. Vervolgens zwenkt hij uit naar de Chablis en de Bourgognestreek, om vandaaruit via de Côtes du Rhone geleidelijk aan uit te bollen naar de Alpen. Ze gaan ginder ook een plaatsje op een berg uitkiezen om naar de Ronde Van Frankrijk te kijken. Liefst een berg waar de ronde voorbijkomt. En zeggen dat Nicole eerst iets wou gaan doen dat op ‘kajakken in de Ardennen’ leek…
Week 18
Elke zondag vanaf halftwaalf verandert het terras van taverne De Bierhoeve in het intellectuele middelpunt van Hamme en omstreken.
Zo opende Harry deze week de debatten door de benen van Luc te vergelijken met twee getatoeëerde melkflessen. En werd door Michel geopperd dat een Moozes wel snel stilvalt. En die Ridley van Andre Boel is niet veel beter, die zou vol constructiefouten zitten, wist Walter Van Haver te vertellen. Volgens Andre Boel zitten er in de smoel van Walter Van Haver ook een paar constructiefouten.
Volgens Gert Van Geyte moest er op Walter Van Haver zijn broek de volgende tekst staan: “Opgepast – zwenkt uit”. Bovendien was hij van mening dat moest Walter Van Haver alle ritten rijden, dan was hij automatisch kampioen want zowel in de bochten als in de rechte stukken legt hij sowieso meer kilometers af dan gelijk wie. En als zijn gemetste muren even recht zouden zijn als de lijn die hij op kaarsrechte wegen volgt, dan zou hij die huizen ook wel eens willen zien, aldus Ambras Boel. Waarop Walter van Haver te kennen gaf dat wat hem betreft den Boel eerst maar eens moet leren van een band op te pompen voor hij met de A-ploeg meerijdt. Of was hij misschien die pijnlijk affaire te Meerdonk al vergeten…
Jacques Trappist hield het redelijk rustig. Hij had een paar uur voordien nog de dansvloer onveilig gemaakt op Moesrock. Benieuwd wat Kelly daar van gaat zeggen als ze dat te weten komt…
Ook werd de kalender voor de volgende weken al besproken. Eerstvolgende rit is een ritje van Ivan naar Herzele. Volgens Walter heel lastig. Maar volgens Jacques Trappist is elk ritje lastig voor de Walter. Gert gaf te kennen dat hij dan maar eens met de B-ploeg zal meerijden. Waarop Ambras Boel repliceerde dat hij dan moest maken dat hij meekan. Wat door Gert beantwoord werd dat als hij wat veel ging zagen, dat hij dan zijn rustinnekes op zijn bakkes zou plakken. En waaraan Walter toevoegde dat moest Boel maar half zo sympathiek zijn als hij, dat hij dan nog nen toffen zou zijn. En als hij nog niet wist hoe een Neanderthaler eruitziet, dat hij dan maar eens in de spiegel moest kijken. Waarop Boeleken op de bel drukte voor de volgende ronde.
Volgens Harry en Gert is de rit van het Schuimend Tandwiel een rit op tijd. Want als je een gratis consumptie kunt verdienen, dan moet je er als eerste zijn. Voor de rit naar Cadzand was Michel was nog niet zeker of hij een autobus voor de terugrit zou bestellen. Volgens Gert mocht dat dan zeker geen zijn van de Saeys, want daarin moogt ge niet overgeven in de wc.
Tijdens het vrij stuk was iedereen door het oranje licht gereden. Maar dat werd door Walter Van Haver ten stelligste ontkend. Volgens hem was het al terug groen toen Ambras Boel er aan kwam! Gewoonlijk gaan de rally’s gelijk op, maar deze keer had Boeleken een paar zwakke momenten. Toen Ambras Boel en Walter van Haver gelijktijdig aanstalten maakten om hun rekening te gaan vragen, drong Gert bij Walter aan van nog wat te blijven om achter de kapitein van de B-ploeg zijn kloten te zeveren. “Kijk, dat noem ik nu eens u amuseren op zondag!” besloot hij.
Volgende week: een nieuwe chat-sessie!
Week 15
Beste sportvriend,
Wat u nu gaat lezen, zult u niet geloven. En toch is het waar…
Deze morgen werden wij in Lede onder groot vertoon door een politiebrigade van de openbare weg geplukt en meegenomen.
Het was vandaag een ritje van Peter Bauwens en dat staat zoals steeds garant voor avontuur. Toen hij na ongeveer anderhalf uur aan een verkeerslicht de woorden ‘en nu naar … euhmmm’ sprak, wisten we hoe laat het was. Het had nog lang geduurd eer hij deze keer het spoor bijster was. Wat volgde was een nerveus draaien en keren tot we ergens een wegwijzer Dendermonde zouden tegenkomen. Op een bepaald moment waren we in het centrum van Lede aanbeland. Daar werden we plots overvallen door een interventiewagen van de plaatselijke politie. Met luide sirenes en zwaailampen werden we tot stilstand gedwongen…
Was het misschien omdat Jack=Back vorig jaar rond de eindejaarsperiode de ademtest apparatuur om zeep geholpen heeft (measured value out of range, please recalibrate or contact our technical service), en de aangerichte schade nog altijd niet betaald heeft?
Was het omdat Walter van Haver zijn mond niet kon houden en even voordien naar een agente op een kruispunt een paar onzedelijke opmerkingen had gemaakt? Zoals altijd.
Was het omdat Peter Van Huffel nog altijd niet zijn over de jaren heen verzamelde boetes voor smaad aan de politie heeft betaald?
Werden wij verkeerdelijk aanzien voor de B-ploeg die de dijken weer onveilig hebben gemaakt?
Gaf de Belgische staat eindelijk toe in het dossier van het internationaal aanhoudingsbevel voor de heer Lucas Weyn omdat deze laatste 2 jaar geleden het Vaticaan op stelten heeft gezet?
Vorig jaar ben ik al fietsend een aantal keren tegengehouden door de politie voor verkeersovertredingen. Omdat ik telkens mijn identiteitskaart niet bijhad heb ik toen maar een naam en adres gegeven waar ze de boetes naartoe konden sturen. Hadden ze eindelijk door dat ik niet Arie Platteaux uit Grembergen ben?
Was het omdat wij even daarvoor een vrij stuk op de E40 richting kust gegeven hadden?
Moest Pieter Hebbelinck zich vanwege zijn bouwovertredingen verantwoorden? Of moest zijn partner-in-crime Walter De Smet zijn indertijd illegaal opgerichte garage terug afbreken?
Had Bierland weer iets te veel in het zwart gefactureerd?
Had het nationaal voedselagentschap gevolg gegeven aan een anonieme klacht van een klant van restaurant ‘Chez Christine’ waarbij deze bijna vergiftigd was na het eten van een Tomate Crevettes?
Had Ambras Boel weer platgereden in een rustige dorpskern en 1 van zijn bommekes gebruikt waardoor de preek van meneer pastoor tijdens de plaatselijke elfurenmis danig verstoord werd???
Hoewel bovenvermelde redenen allemaal 100% op grond van waarheid berusten, was de echte reden elders te zoeken. De plaatselijke politie was namelijk zo enthousiast over onze rijstijl dat ze met ons op de foto wilden!!! Blijkbaar gedragen wij ons heel voorbeeldig in het verkeer. Hebben we altijd aangepaste snelheid. Zijn we altijd heel hoffelijk tegenover de andere weggebruikers. Kortom zijn we een toonbeeld van hoe het verkeersreglement voor wielergroepen van 15 tot 50 personen terzake moet geïnterpreteerd worden (meerbepaald artikel 43bis van de Belgische wegcode).
Niet minder dan 3 patrouillewagens kwamen ons persoonlijk feliciteren. Ook de plaatselijke Jan Van De Velde kwam onze voorzitter interviewen. Daarnaast kregen we elk een petje en een gratis toegangsbewijs voor het wielermuseum te Oudenaarde. Tot slot werd ons een officieel certificaat overhandigd dat binnenkort op een mooi plaatsje in ons clublokaal aan de muur zal schitteren.
Wij sluiten de politie van Lede in ons hart en hopen in de toekomst de samenwerking verder positief te kunnen uitbouwen.
Dat van dat vrij stuk op de E40, de onzedelijke bouwvakkerspraat, de malfunctionerende Wodca apparatuur, de flagrante bouwovertredingen, uitleveringsbevel enzovoort werd door de vingers gezien of geklasseerd. Maar Arie Platteaux en Ambras Boel gaan minder geluk hebben.
Week 13
Vandaag konden de deelnemers aan het ritje naar de Muur genieten van het verborgen muzikaal talent van één van onze leden. Walter van Haver speelde namelijk op elke helling accordeon. Volgende deuntjes en evergreens passeerden de revue: “Mijn zo een smoel heb ik altijd boel” (Onkerzelestraat), “Traag vandaag” (Muur), “Boelshit” (Bosberg). Na de Congoberg volgde een twee uur durende accordeonsolo: “Mijn rekker is af” (de club-remix). Met de Bierhoeve in zicht ging het terug up-tempo met “Ivan wordt moe” en als afsluiter gaf hij de volgende evergreen ten beste: “In de evangeliestraat heb ik altijd nog een demarrage paraat”. Waarbij al zijn partituren gingen vliegen. Het leven van een artiest is hard.
Week 12
Vandaag reden we de “Leo De Ridder Classic” langsheen de Westerschelde. Ondanks het aangekondigde hondenweer, stond er om 8u00 desalniettemin een ferm peloton te trappelen aan de Bierhoeve. Toch een paar opvallende afwezigen: Harry Peleman bijvoorbeeld. Mathieu spaarde de kritiek voor zijn broer niet: zandcoureur! Ambras Boel: cursus ontmijning. Chris Meys: wilt zich niet forceren in de aanloop naar de koers van 25 km op het tweebruggenplein. Michel, Ivan, Tomba, Peter B: reunie vh record.
Even voorbij Meerdonk werd even haltgehouden voor de inhuldiging van de André Boel bommekes gedenkplaat. Daarna zaten we in de polder en konden de benen worden opgewarmd voor het vrije stuk. In het eerste deel slaagde niemand er in om een gat te slaan. Net voor de betonfabriek van Walsoorden probeerde Peter Van Huffel zijn medevluchters in de Westerschelde te lokken. Wat gelukkig mislukte of ik kon met 3 man verder. Hergroepering dan maar. Ook in het tweede gedeelte kon er niemand ontsnappen ondanks een spervuur van demarrages. Mogelijk zat de wind daar voor iets tussen. Walter Van Haver wordt steeds beter maar hield zich nog afzijdig. Hij zet binnenkort alles op Alpe d’Huez. Vanaf Terneuzen een klein stukje in ganzenpas naar Axel. Langs de expressweg terug een klein stukje vrij. Dan langs de vijver van Peter Bauwens om onze fiets af te spoelen en voor we het wisten waren we terug in de Bierhoeve.
Daar bestelde Peter van Huffel trappist. Hij drinkt dat eigenlijk niet graag, maar de Ice Tea was op, vandaar… Walter Van Haver had problemen om zijn aantal consumaties te noteren. Hij zou eigenlijk best een bril kunnen gebruiken maar die uit de Aldi wilt hij niet. Als het voor op zijn bakkes te zetten is wilt hij iets deftig.
Week 11
Vandaag was het een polderritje van Ivan. Ivan, die blijkbaar vergeten was zijn ADHD pilletje te nemen, vond dat er niet getreuzeld mocht worden en trapte stipt om 8u30 direct het gaspedaal in. In het begin is dat plezant. Maar na 500 m zoek je toch automatisch het wiel van je voorganger op… En na 3 km op de brug van Elversele begin je je toch af te vragen wanneer het tempo een beetje gaat zakken. Wel, dat blijkt dan 97 km later te zijn wanneer het iedereen zwart voor de ogen ziet en Ivan zegt: We zijn er terug he mannen. Tijdens de rit zijn er dan verschillende pogingen geweest om vanuit de achtergrond naar voor te rijden om tegen onze ritpeter te zeggen dat het een beetje rustiger mag. Maar ofwel geraken ze in de wind niet vooraan ondanks luide aanmoedigingen van de rest van het peleton, ofwel zijn ze buiten adem als ze uiteindelijk ter hoogte van Ivan zijn.
Een opmerkelijke prestatie van Mathieu, die iedere vrijdagavond al de sportdrank in de Colruyt van Temse voor mijn neus meepakt, en die zijn koppositie in het klassement wou verdedigen. De jongste Peleman had echter een mindere dag. Begrijpelijk, als je je de dag daarvoor in de Parel vh Pajottenland door Michel en Peter hebt laten misbruiken om hen uit de wind te zetten.
Ook een speciale vermelding voor Veerle die haar mannetje stond tussen de andere mannen. Ik weet wat haar geheim is, maar ik mag het hier niet zeggen. (Veerle, voor mij volgende zaterdag ook een Koala broodje klaarleggen aub, dank u)
Volgende week: Alle leden van 53×11 staan zaterdag in de rij aan bakkerij Mimosa om een Koala broodje te kopen.
Week 10
Vandaag was het een rit zonder volgwagen. Tijd dus voor een platte-banden-festival. Ambras Boel maakte van de gelegenheid gebruik om 2 records scherper te stellen: dat van zo snel mogelijk een band oppompen en dat van zo snel mogelijk de boel weer te laten ontploffen.
Even voor de Nederlandse grens klapte de achterband van Ambras Boel en vloog het rustinneke van vorige keer 20 meter ver door de lucht. Gelukkig had onze kameraad 2 reserve binnenbandjes mee. “Geen paniek, gastjes, Boeleken gaat dat zaaksken hier rap ne keer arrangeren zie!”. Toen het binnenbandje vervangen was stond Dirk De Cock klaar met zijn fietspomp. Maar daar wou Boel niet van weten: “Gastjes, hou uw prutsen bij, André Boel is met zijn tijd mee en heeft zijn eigen industrieel goedgekeurd professioneel gerief bij”. Waarop hij een blinkend bommeken tevoorschijn toverde en op 1-2-3 zijn achterband op druk stond. Bommeken eraf, soupapeken toe, gerief terug in pochetteken en … Boem!
Take Two. Reserve binnenbandje nr 1 werd geblesseerd afgevoerd en binnenbandje nr 2 mocht direct zijn diensten bewijzen. Ambras Boel kon opnieuw beginnen. Net als vorig jaar is Ambras Boel er dus in geslaagd van de helft van het peleton tegen de grond te krijgen. Deze keer van het lachen. Nu werd de fietspomp van Dirk wel toegelaten. Als klap op de vuurpijl vloog bij het terug vertrekken ook nog eens zijn kettingsken eraf.
Gelukkig bleef het hierbij en scoorde hij geen hattrick, want hij zat ondertussen door zijn voorraad binnenbandjes heen. En bovendien had hij zijn email adres niet bij voor in uiterste geval van nood …
Al bij al een geweldige act. Maar wanneer hij nog eens speciale plannen heeft mag hij ons wel verwittigen zodat we alles digitaal kunnen registreren.
De fratsen van Ambras boel inspireerden nadien Jacques Trappist, Harry en Steven om ook plat te rijden. Deze laatste is reeds goed geïntegreerd. Tweede keer dat hij platrijdt en weeral zelf geen binnenbandje bij.
Michel kampte nog altijd met een vormcrisis. Een kopbeurt van 90 km behoorde nog net tot zijn mogelijkheden.
Het vrije stuk was kort en zorgde voor geen verrassingen. Walter van Haver in het vrije stuk is zoals België in het Eurosongfestival. Hij denkt iedere keer een serieuze kans te maken, maar op het beslissende moment vergeet hij zijn kniezwengel uit te voeren, daarna wordt hij voorbijgestoken door Nana Mouskouri en hij eindigt bijgevolg steevast op de laatste plaats. Maar probeer hem nadien maar uit de VIP-room te krijgen voor alle champagne op is.
Volgende week: Inhuldiging van de Ambras Boel Bommekes route…
Week 9
Verslag omloop van Oost-vlaanderen 2007
Met 13 leden stonden we klaar voor een mooie tocht van de VWB doorheen het Vlaamsche land met 4300 deelnemers dit jaar en een piekfijne organisatie.
Twee vluchters in een vroege ontsnapping, Geert Vercammen en Jan Vermoesen, kregen van het peloton uit sympathie een 10-tal minuten voorsprong.
Het peloton liet rustig begaan tot grote ergernis van Gertvg doch deze vertikte het enig kopwerk te verrichten met schrik voor een latere inzinking wat een helderziend moment was. Maar wonder bij wonder kreeg Gertvg hulp van iemand van de ploeg “analcarotte”. Deze renner reed rond met een opgestoken wortel en wou natuurlijk zo snel mogelijk de finish bereiken. Zo snel dat Petervh bij een remmaneuver van een auto een serieuze slipper maakte. Met veel stuurmanskunst kon hij mr carotte, auto en moto maar net ontwijken. Mr carotte werd dan ook bedankt voor zijn bewezen diensten en werd vriendelijk verzocht zijn wortel direct op te eten…
Petervh testte nadien even de benen op een lange helling zodat de voorsprong van de twee vluchters op km 60 bij de 2de bevoorrading nog enkele luttele seconden bedroeg. Geert zag het peloton naderen en snelde weg. Jan wou zijn beenstukken nog uitdoen maar kreeg daar van geert geen tijd voor. Hij moest noodgedwongen verder met nog één beenstuk aan…
Het peloton nam rustig zijn tijd bij de bevoorading om wat te eten, te drinken en uit sympathie kregen de twee vluchters terug 10 minuten…
Na de 2de bevoorading ging het met Peter en Mirabel in strak tempo naar de oude kwaremont waar de kopmannen kleur moesten bekennen. Harry speelde het slim en stuurde Peter en Mirabel vooruit zodat hij in het peloton niet te veel werk moest opknappen. Peter en mirabel werkten goed samen en reeds voor de Taaienberg werden koplopers Geert en Jan, die nog steeds zijn één beenstuk aanhad, ingelopen. Peter en Mirabel zetten door en geert en jan hadden blijkbaar het beste gehad want zij moesten direct lossen op de Taaienberg Korte tijd later werden zij opgslokt door het peleton maar daar ging het blijkbaar ook te snel voor hen. Ook daar werden zij met sympathie losgereden…
Op 85 km hadden Peter en Mirabel een voorsprong van 3 min opgebouwd maar op de eikenberg moest Mirabel Peter laten gaan door pech aan den bracké. Vermits er geen volgwagen was moest Mirabel noodgedwongen een fietswinkel binnen voor herstellingen wat hem teveel tijd kostte om nog mee te spelen voor de prijzen. Peter moest nu alleen verder en stopte aan de derde bevoorading voor nog wat drank en eten.
Door het gebrek aan oortjes vloog het peloton de bevoorading voorbij. Zij dachten dat de twee koplopers nog steeds voor hen reden… Peter moest nu noodgedwongen alleen de achtervolging inzetten en dit ging niet gemakkelijk want Harry P en DirkS voerden het tempo zodanig op dat Gertvg op de berendries definitief moest lossen.
Doch Peter hield vol en groot was de verbazing van het peloton toen ze Peter net voor de muur zagen aansluiten. Het was aanklampen voor peter maar hij lostte niet, hij volgde Dirk op het padje en kwam met de besten boven.
Op naar de Bosberg waar Mathieuke rare toeren uithaalde. “het is op” riep hij en demarreerde direct bij het begin van de kasseien. Peter dacht dat het een list was en ging toch maar mee met mathieu maar halfweg bleek dat Mathieuke niet loog want hij begon serieus te harken…Dus boven op de Bosberg liep alles weer tesamen en ging een select groepje met oa Dirks, Mathieuke en Harry p, Jack is back en Petervh de finale in.
Door een strakke zij- en tegenwind was het nog heel zwaar na de Bosberg en hiervan maakte Harry gebruik om een gaatje te maken. Peter zag het gevaar en reed in één ruk naar hem toe. Dirk s wou de sprong naar de twee ook maken maar wachtte te lang en strandde op 50m.
Harry moest en zou winnen en bood Peter een gratis assos-broek aan maar Peter wou hier niet van weten… “Geen vrouwenbroeken hé, alleen cash” zei hij.. Harry kwam dan ook net voor Peter over de eindstreep. Kort gevolgd door het peloton van de geklopten.
werden gediskwalificeerd:
Veerle en Tjaan: inkorten van het parcours en onzedig gedrag in de kapel op de muur
Gert van geyte: overslaan van Muur en Bosberg na het lossen van de kopgroep
Jan vermoesen: uit sympathie.
(Mirabel)
Week 9
Met 24 waren we vandaag voor een zonnig en warm ritje naar Londerzeel:
Ik, Walter De Smet en Petervh hadden nog maar net onze handtekening gezet en ritpeter Bauwens was bijna aan het rusthuis…na een constant tempo van 45 km/uur konden we net voor de lichten aansluiten .
Net voorbij Moerzeke werd iedereen verrast door een sterke visgeur…we dachten eerst dat het van Arie Platteaux zijn huis kwam maar het waren blijkbaar een paar hells angels die ons per moto voorbijreden…net voor de brug van Vlassenbroek kwam dan ineens een serke biergeur opzetten…we dachten dat het terug de hells angels waren maar we waren verkeerd. Het was Jack die ons stond op te wachten op de brug. Gisterenavond had hij een etentje met de collega’s van Vanessa haar werk en het was 4u30…Hij nestelde zich direct naast Jacques en die ontfermde hem direct over zijn vriend en begreep zijn gevoel…
Na een goede 30 km kregen we een eerste rustpauze met een lekke band voor Ludo Bisschops, ons nieuw lid uit St-job in ‘t Goor, die elke zondag afzakt naar Hamme voor een mooie rit en een mooi… Kort daarna het eerste vrije stuk dat werd gedomineerd door Ivanov, Kris-kross en Dirk Smet maar dat te kort was om voor een echte schifting te zorgen. Zodat de spurt gemakkelijk gewonnen werd door een 50×11’er.
Met Ivanov en Peterb als kopmannen ging het vervolgens aan een strak tempo huiswaarts met nog een snelle finale als dessert…Tomba la Bomba , Ivanov en Kriskross gaven er direct een lap op. Ik reed snel naar hen toe als reporter van dienst om hen te zeggen dat ze in de bebouwde kom van zogge maar 50 km/uur mochten rijden ,maar toen ik bij hen aankwam had ik geen adem meer over om hen dat te vertellen , na de brug van Waasmunster was ik zo choco gereden dat ik mij noodgedwongen moest laten afzakken naar een achtervolgend duo, het waren Dirk Smet en Kenneth, doch deze stranden op een tiental meters van de leiders zodat Tomba la Bomba het haalde voor Krisskross en Ivanov…
Eigenlijk had ik het kunnen weten…
Gisteren was ik bij Ivanov op bezoek en hij zei dat hij al gans de week slechte benen had…
maar 34 gemiddeld dus!
Nu dinsdag: ronde van Oost-Vlaanderen, vertek om 7u! met de auto aan de Bierhoeve.
Volgende week: Leo voert terug het winteruur in…
(Mirabel)
Week 8
4e Rally 53×11 naar het Pajottenland.
Walter Van Haver reed niet mee want een kans om gans de dag achter een tapkraan te staan kon hij niet laten liggen. Luc Weyn (die zijn jonge uiterlijk nog eens extra accentueerde met een flashy zonnenbril) vond de afstand (120 km) wat te weinig. Luc zorgde ervoor dat de parking van de Saeys in een mum van tijd mooi vol stond. Dat kwam strategisch goed uit want hierdoor konden onze twee celebs op het parcours niemand in de weg rijden.
Peter De Cock en Hans sprongen tijdens de inschrijving bij met een extra kassa. Leen De Cock en Els zorgden gans de dag voor de bonnekesverkoop. Mirabel en Tomba deden de kassa voor de VWB leden. Peter Bauwens nam de fietsenstalling voor zijn rekening. Kris en Nele zorgden voor de laatste check-up van het parcours en sfeerfoto’s langs het parcours. Jack=Back, Dirk DC, Walter, Ivan, Annet en Johan verzorgden de bevoorradingen. Gert VG, Karine, Carole, Nicole, Lucien, Peter zorgden dat niemand dorst had.
Marc Knippenberg reed zoals de Italianen en Spanjaarden. Een gans voorjaar zie je ze niet aan de start maar dan opeens komen ze Luik-Bastenaken-Luik winnen.
Kristine en Jacques Trappist namen de hot-dogs voor hun rekening. Dat Kristine hiervoor haar exclusieve keuken moest ruilen voor een choucroute-of-zonder-choucroute toestand, vond ze geen enkel probleem. Ze had op één dag nog nooit zoveel worsten in haar handen gehad, zei ze… J. Trappist was in de zevende hemel omdat hij een ganse dag met zijn warm worstje mocht uitpakken in de café.
Kelly kreeg wel 5 huwelijksaanzoeken. En dan tel ik die van mezelf en die 17 van Jacques Trappist nog niet eens mee. Jack=Back greep direct naar de grote middelen en probeerde het met een strip-tease in de keuken.
Brouwerij Grimbergen beleefde een topdag. Voor een groot deel te danken aan de delegatie van de Rudyco’s. Die dames en heren hadden zo’n dorst dat ze nadien hun fiets niet meer vonden. Gelukkig was er een busje voorzien. Maar om de laatste daarin te krijgen was er wel een schoentrekker nodig.
Volgens Jean-Pierre kon Dirk Smet vandaag 2 keer niet mee. Toen de zon al onder was ging Lucas Weyn aan de toog nog een paar keer door de geluidsmuur.
Dank aan alle deelnemers! Bijna een verdubbeling in aantal tov van vorig jaar.
Dank aan alle sponsors: DVV zakenkantoor, kapsalon Filetto, Hubo, Bierland, Servaes Willy Transport, fietsen Rudy Cornelis, Bouwwerken Van Kerchove en zoon, Slaapkomfort Dreamland, reizen Landtsheer, Dakwerken Guy Raemdonck, haarAtelier G.O, De Cock Vloerwerken, DW Echosound, taverne De Bierhoeve, Kleding Folke, Vers Geperst en B-Art interieur. En speciale dank aan Reizen Saeys, Bakkerij Mariman en gemeente Hamme.
Een organisatie om jaloers op te zijn.
Week 7
Vandaag een prachtig weertje voor de rit der flandriens met 19 echte venten aan de start en evenveel kasseistroken onderweg… Na een rustige opwarming van ongeveer 30 km ontplofte het peloton bij de eerste kasseistroken om nadien niet meer stil te vallen…de perfecte voorbereiding voor de rally!
Elk jaar vindt Tomba La Bomba nieuwe kasseistroken uit. Op het einde was iedereen al dente. Toen na de laatste strook Tom en Walter De Smet zich aan de crême-glace kar een toeter met vanille en pistache bestelden, werd er door de rest nog eens goed doorgetrokken. Het heeft toch een 10 km geduurd eer het gat gedicht was. De titel van beste kasseistoemper, die moet ge verdienen.
Reden vandaag met de spaarkaart op en zijn dus in de gaten te houden voor volgende week: Harry, Peter VH, Mathieu. Opvallende afwezigen : Ivan en Benny die beiden gespot werden met de fiets op de Muur van Geraardsbergen, de zwarttrainers…en dan nog op zondagmorgen!
Walter Van Haver was met de B-52’s meegereden maar had daar al snel spijt van. Ritpeter Ambras Boel had het parcours zodanig uitgestippeld dat Van Haver al na een uur onnozel gereden was. ‘Mij gaat hij niet liggen hebben’ dacht Walter.
Ondertussen blijft de nieuwe outfit van Harry voor beroering zorgen. Over zijn koersbroek is het laatste woord nog niet gezegd.
Christine was opnieuw van de partij om haar nieuwste culinaire creatie te promoten. Het was iets geheimzinnigs met vis. Benieuwd hoe Dirk volgende week zal rijden.
Laten we hopen dat we volgende week ook zo’n weertje hebben op onze 53×11 Rally!!!
Tot slot zong Roy Orbison in ‘t Ekskuus op verzoek van Jacques Trappist de vlaamse versie zijn grootste hit: Pretty women – Mooie meisjes…
(Mirabel en Roy O.)
Week 6
Vandaag was het de zesde rit van het seizoen 2007. Jacques Trappist was deze keer een pak meer uitgeslapen dan vorige keer hoewel om 5 uur de bedstee opzoeken ook nog niet optimaal is om de dag nadien te schitteren. Maar gelukkig had hij een nieuw stuurlint laten monteren. Helaas was na de lange zaterdagnacht het budget op om het aan beide kanten dezelfde kleur te hebben.
Luc Rooman was de verrassende afwezige en valt hierdoor uit kopgroep van het klassement.
De B-52’s reden deze week voor de eerste keer apart.
Op het Peter De Cock kruispunt wisten we bijna allemaal hoe een voorrang van rechts er in de praktijk uitziet. En even voor Baardegem wisten sommigen bijna hoe een groentenwagen er vanbinnen uitziet.
In de Bierhoeve had Cyriel voor paaseieren en hardgekookte eieren gezorgd. Om één uur volgden er nog broodjes. Walter Van Haver hield het bij ééntje met hesp en ééntje met kaas. Want hij moest nog wat kunnen drinken ook. Om twee uur kwam Veerle binnen met nog eens 3 karrenwielen van rijsttaarten. Maar toen had uw verslaggever al zoveel op dat hij de dag nadien moest passen. De rest van de namiddag naar de RvV voor Cyriel zijn TV zitten recuperen.
Christiaan, die zondag een paar keer had gepiekt, deed maandag in het vrije stuk een paar keer Leif Hoste na. Gert had 4 bommetjes nodig om Misel in het vrije stuk achter zich te houden. Bondt, Jacques De Bondt reed lek in een put. Volgens Ambras Boel zat Mieke daar voor iets tussen.
Kris Meys, onze vestimentair expert die na zijn uren mode-advies geeft aan beginnende wielrenners, vond dat Harry sex-appeal had. Hierop reageerde deze kordaat met een opmerking van budgetaire aard. Waarna de discussie gesloten was.
Volgende week: Walter Van Haver laat zijn Picasso veilen voor het goede doel…
Week 5
Vandaag stond de verkenning van onze kleine rally op het programma. Jacques Trappist kwam als voorlaatste aan de start. Hij zag eruit alsof hij pas om halfvijf in zijn bed gekropen was. Navraag leerde ons dat dit niet het geval was. Het was namelijk halfzes. Hij was samen met een paar andere culturele ambassadeurs van onze club (Jack-Is-Back en Mirabel) blijven plakken in het Excuus. Net toen we ons in gang zetten, kwam die andere culturele ambassadeur Mirabel aanzetten. Het hoeft geen verder betoog dat zowel Jacques Trappist als Ritmo-Kid Misel Mirabel tijdens deze rit geen grote rol van betekenis speelden op sportief gebied.
Zoals iedereen weet zijn wij een heel culturele club. Zo ging tot voor kort Vitokourov een paar keer per week naar een voorstelling van de vagina monologen…
Bij de eerste kilometers hadden we constant onze collega’s van Storama in het vizier. Net toen we ze bijna te pakken hadden, sloegen ze af. Spijtig, anders hadden we van hen al direct 3 euro inschrijving voor onze rally kunnen incasseren.
Op het uur werden we gedwarsboomd door wegenwerken. Voor de ritpeter zat er niets anders op dan een tomleiding.
Veerle had de voorbije week blijkbaar niet van de pateekes kunnen blijven. Bergop ging het iets minder vlot als we van haar gewend zijn. Bovendien had ze de vorige rit niet kunnen meerijden vanwege de problemen met het rozijnenbrood in bakkerij Mimosa. Na het bezoek van de drie boze roze toverfeeën wou dat niet meer rijzen. De problemen zouden ondertussen gestabiliseerd zijn.
Tom De Kerf zocht op elke helling naar iets wat hij verloren had en reed daardoor iets trager naar boven. Lieven wou Veerle even duwen maar kon zelf maar ternauwernood rechtblijven. Op het einde van de rit hadden Jack en Peter Van Huffel zo’n grote dorst gekregen dat het tempo niet meer onder de 37 per uur kwam.
Terug in de Bierhoeve wachtten ons lekkere zwarte beulingen. Walter Van Haver kon deze keer wel de verwachtingen waarmaken. Cyriel werd bijna in de kosten gejaagd omdat zijn drankbriefjes voor sommigen niet breed genoeg bleken te zijn. Drie kwartier na de rest kwam Ambras Boel nat bezweet toe. Met 3 thermovesten over elkaar aan zal hij zeker geen kou gehad hebben.
Volgende week: Walter Van Haver blijft sukkelen…
Week 4
Vandaag was het al de vierde rit van het nieuwe seizoen. Na de avontuurlijke zoektocht van vorige week, ging het deze keer richting Asse en Dilbeek. Rond het uur kreeg Mieke problemen met haar klikker (linker pedaal). Direct 20 bereidwillige mechaniciens errond… Even later reed Kris Meys voor de tweede keer in 4 weken lek met zijn ‘supergoede’ bandjes. Geen enkele vrijwilliger te bespeuren (zie ook week 1). Die arme jongen is ‘s avonds met zijn achterwiel nog naar de dienst Gynecologie van Maria Middelares in Sint Niklaas moeten gaan om zijn band er te laten afhalen.
Ambras Boel vond dat de rit wat suspense kon gebruiken en zorgde voor het wekelijkse kippenveldmoment. Jacques De Bondt had halfweg een vroege vlucht opgezet, maar werd even na de bergzone terug ingelopen. De omschakeling naar zomeruur was voor velen de reden dat ze iets minder vlot omhoog reden. Wat niet gezegd kon worden van Gert VG met zijn nieuwe Ludo Dierckxsens.
En natuurlijk spaarden velen zich weer voor het vrije stuk. Daarin werd de eerste speldenprik uitgedeeld door Dirk Smet, Benny Rogiers en Jacques Trappist. Laatstgenoemde moest als eerste lossen. Wat niet verwonderlijk is. Maandagnacht tijdens karnaval was hij samen met zijn kompanen Jack-is-Back en William Lawsons nog serieus misbruikt geweest. Bovendien is hun ook voor onbepaalde tijd de toegang tot bakkerij Mimosa ontzegd. Geen van de drie weet echter nog waarom. Maar naar verluidt waren er dinsdagmorgen klachten over het rozijnenbrood binnengekomen… Maar we wijken af. Op de Heirbaan draaide Tomba la Bomba het gas open en kon zijn solo ondanks de felle wind langs de Durme tot een goed einde brengen.
In de Bierhoeve moest Walter Van Haver ook deze week al vroeg de rol lossen. Ook Dirk Smet ruilde al snel de trappist voor de kookkunsten van Christine. Jack-is-Back vierde zijn verjaardag en kreeg van Cyriel een krieksken (zie foto). Om halfdrie uur vond Jack-is-Back het tijd om huiswaarts te keren. Michel echter niet. Dus na een kort toiletbezoek wachtte hem nog een emmerken kriek. Jacques Trappist lonkte begerig naar de toog en wat er achter stond. Een plan begint in zijn hoofd vorm te krijgen om volgende week ook zijn verjaardag te vieren…
Volgende week : Zal Kelly vallen voor de trukendoos van Jacques Trappist?…
Week 3
15 dapperen waaronder 2 “iron ladies” Mieke en Celine trotseren het gure weer en staan om 09u00 paraat in de schuur van de Bierhoeve…
met spanning kijken wij uit naar de kaartzoektocht van Kris Cross en jawel hoor : Kris heeft zijn kaart wel degelijk mee ! (er zijn nog zekerheden in deze wereld.)
Snoodaard Gert VG tracht onze ritpeter meteen van de wijs te brengen door zelf een bordje “Moerbeke” aan te brengen aan de Bierhoeve maar gelukkig is de Kris wel uitgeslapen en vertrekken we met goeie moed richting…Temse…???
Luc Vito bewijst meteen zijn goeie form door resoluut naast de Kris de kop te nemen. Mathieu koos voor zijn MTB wat later wel degelijk een goeie keuze bleek op sommige baantjes !
Op het baantje naast den Expressweg worden we getrakteerd op een ferme hagelbui die voor heel wat ravage zorgt in ons pelotonnetje : Pieter zag geen steek meer voor zijn dagen, dacht “ze goan mij nie liggen emmen” en wou de kop overnemen van Kris Cross dmv. een “André Boel-maneuver”. Kris zocht hierdoor met zijn rechterflank de grond op, bleef efkes liggen en zag zijn seizoen in een flits voorbijgaan….Gelukkig kon hij door de goede zorgen van thuisverpleging “Mieke” zijn rit nog verder afwerken, gelukkig want hoe zouden we anders ooit in Moerbeke geraakt zijn???
Toch moet Kris wel degelijk een slagske gekregen hebben want thv. Klein-Sinaai wou hij even het peloton vloeren met een plotse uitval naar rechts…het spook van de Dodentocht doemde even op voor uw verslaggever…slecht voor het hart, doch goed voor de adrenaline dergelijke maneuvers !
En toch ! na 2 uren zwoegen zien we dan toch een bordje “Moerbeke-Waas” waarop in het peloton een algemeen gejuich losbarst ! HE DID IT !!
Dat was het sein om terug huiswaarts (of Bierhoevewaarts) te keren (waar de trappist zo zoete smaakt…)
Blijkbaar hadden er toch nog enkelen reserve want op de brug van Waasmunster ontsnapten nog Lieven en Jan, enkel sterke Vito kon nog met een machtige demarrage het gat dichten.
In de bierhoeve werd het gat dan nog eens gedicht door de Walter De Smet dmv.enige trappisten waarna wij volgende uitspraak van de week konden optekenen : “Het is zeer belangrijk steeds met hetzelfde toestel te meten om de REVOLUTIE van uw vetgehalte op te volgen ! Ik herhaal : de REVOLUTIE van uw vetgehalte dient gemeten te worden met hetzelde toestel…” Waarvan akte.
Bedankt Walter ! zo leert een mens nog eens iets bij nietwaar…
Het moet gezegd : ik heb de Kris zijn kaart deze keer niet zien bovenhalen, behalve misschien zijn kaart van de CM…en ‘t was nog een schoon ritje ondanks het weer ! Gelukkig was die valpartij zonder veel erg zodat we nog veel ritjes naar Moerbeke kunnen doen…
Tot zover deze lezing en tot volgende zondag voor een rondje Asse !
(Tomba La Bomba)
Volgende week: Jacques Trappist drinkt Kriek…
Week 2
Vandaag waren er een 40-tal leden present voor de tweede rit van het seizoen 2007. Opvallende afwezige was Marc Knippenberg die door zijn drukke society agenda voorlopig niet op tijd uit de veren kan. Tom De Beer had zaterdag zijn stijgende vormcurve gedemonstreerd door tweede te eindigen bij de VWF. Volgens Walter De Smet had hij beter thuis gebleven als hij toch niet kan winnen. Tijdens het vrije stuk (weer heel mooi uitgezet door Peter de ritpeter) trok Luc al vroeg in het offensief. Hij vormde echter met zijn rode laarsjes een uitstekend mikpunt voor de achtervolgers. Voor onder andere Benny Rogiers waren de bochten niet breed genoeg. Hij zocht dan ook enkele keren de graskant op. Voorlopig zonder negatieve gevolgen. Er dient wel te worden gezegd dat wie in het vervolg in het vrije stuk vanuit de gracht probeert weg te demarreren, onverbiddelijk gediskwalificeerd wordt. De kilometers nadien waren de meesten druk bezig met aan elkaar uit te leggen hoe goed ze zich weer in het vrije stuk weggestoken hadden. Hierdoor gebeurden er op een haar na enkele botsingen met andere wielertoeristenclubs. Ook een stilstaande Toyota moest er bijna aan geloven. Gelukkig veranderde het desbetreffende clublid net op tijd van mening. Zoals we ondertussen allemaal weten brengt een Vito of een Jaguar meer op dan een Toyota… Ivan Smet offerde zich op om iedereen om de 30 seconden wakker te schreeuwen. Zoals een hese Ivan nadien terecht opmerkte: als we de eerste maanden zonder valpartijen doorkomen, mogen we van geluk spreken… Chapeau voor de dames Mieke en Celien die probleemloos meereden.
De komiek van dienst was Patrick Van Praet die bij aankomst zijn originele afstaptechniek met een technische handenstand demonstreerde. Er moet echter nog wat aan geschaafd worden. Mathieu Peleman zocht verfrissing op in een plas. In de Bierhoeve zaten ondertussen al de club van Hans Haentjens en de Blauwe Wolk All-Stars. Jack is Back voelde zich wat ziekjes want hij bestelde zich een thee. Lucas Weyn kwam steunkaarten verkopen om zijn volgende fietsexpeditie te sponseren. Ook deze week gooide Walter Van Haver al vroeg in de plaatselijke rondjes de handdoek. Kristine kwam deze keer geen reclame maken voor haar kookkunsten, dus vermoedelijk zal de kalkoenfilet van Dirk deze week wat uitgedroogd geweest zijn.
Volgende week: Kris Meys rijdt verloren na 3 kilometer….. Feestcomité te Moerbeke diep ontgoocheld…..
Week 1
Vandaag was het de eerste rit van het nieuwe seizoen. De ploeg van onze sponsor Walter Muys kreeg 3 minuten voorsprong. Veerle showde haar nieuw machien. Mieke en Lieven maakten probleemloos hun debuut. Na 5 km moest er al gestopt worden omdat een reusachtige kepernagel in Kris Meys zijn achterbandje terechtgekomen was. Met behulp van 5 man en 27 bandenlichters slaagden we er uiteindelijk in zijn buitenband van zijn velg te krijgen. Even later kreeg de clubkampioen van de vorige 2 jaren Harry Peelman ook een lekke band. Die reed echter met beter materiaal zodat er maar een halve minuut moest gewacht worden. André Boel reed niet mee en dus waren er ook geen valpartijen te melden. Vooraan drumde Luc iedereen van de eerste rij waarmee zijn goede vorm en zijn ambitie voor dit jaar duidelijk werd. Als hij dit jaar van pech gevrijwaard blijft, is hij een serieuze kandidaat voor het clubkampioenschap. Volgens Kris reden de besten achteraan. Merci Kris, merci. Op het einde van de rit wou Celine met een technisch hoogstandje uitpakken. Gelukkig bleef ze recht. Moest sommige anderen van de club dit proberen, dan waren er nu al 7 clubleden uitgeschakeld voor het clubkampioenschap. Iedereen heeft zijn sterke punten.
Terug in de Bierhoeve werden we verwelkomd met boterhammen met gehakt. Consternatie alom toen Walter Van Haver al vroeg in de plaatselijke rondjes er de brui aan gaf. Mogelijk moet zijn lever de omschakeling van Hoegaarden naar Vedett nog gewoonworden. Met andere woorden, ook het nevenklassement van de grootste plakker belooft het dit jaar een open strijd te worden. Toen hij vertrokken was, lagen er wel nog 7 drankbriefjes met zijn naam op tafel. Rond 14u deed Kristine iedereen honger krijgen toen ze het zondagsmenu voor Dirk bekendmaakte (kalkoenfilet met kroketten, mmmmmm). Tijd om naar huis te gaan, maar eerst gaven sponsor Jo De Cock en Dirk Smet er nog een lap op. Het seizoen 2007 is begonnen.